Een jaar geleden is het alweer.
Een jaar geleden dat ik met mijn blog begon.
Na veel wikken en wegen.
Kan ik dat wel?
Heb ik wel iets te vertellen?
Ben ik niet te saai?
Willen andere mensen mijn gezeur belevenissen wel lezen?
enz, enz...
Op het moment dat ik mijn blog begon zat ik middenin een moeilijke tijd.
Ik bleek overspannen, kwam net uit de ontkennende fase.
want dat overkomt mij toch niet..
Had eindelijk contact gezocht met een psycholoog (vreselijk spannend)
en maakte me bergen zorgen over wat anderen nu allemaal moesten regelen en doen
omdat ik er niet was.
En en en,
maar maar maar.
Mijn blog zorgde er echter voor dat ik weer aan mezelf begon te denken.
Dat er ook nog zoiets bestond als een privé leven.
En hee, daar sprong mijn creatieve kant naar voren.
Ik begon weer met kleding maken, ontdekte het haken en
kreeg weer zin en energie in de leuke dingen van het leven.
Ik leerde mezelf nog beter kennen.
Leerde de dingen uit het verleden te verwerken.
Leerde om meer aan mezelf te denken.
Los te laten en te ontspannen.
En bovenal leerde ik mijn Lief nog beter kennen
en hadden we samen fijne gesprekken
die me er door heen sleepten.
Ook de lieve reacties van vrienden, collega's en de
volgers van mijn blog deden me veel.
Nu een jaar later
kijk ik terug op een bijzonder jaar.
Een jaar waarin ik ontzettend veel heb geleerd.
Een goed jaar.
Een jaar waarvan ik blij ben dat het me is overkomen
en waarvan ik alleen maar kan zeggen
dat het me sterker heeft gemaakt
en rust heeft gegeven.
Natuurlijk zijn er momenten dat het even niet lukt.
Maar die herken ik nu en ik kan er wat mee doen.
Blijkbaar vinden mijn lijf en geest dat het goed met mij gaat.
Goed genoeg om een gekoesterde wens in vervulling te laten gaan.
Er is een nieuw leventje aan het groeien.
Een nieuw leven in mijn buik.
We zijn zo blij!
We zagen een kloppend hartje
en hopen dat dat hartje blijft kloppen!
Dit nieuwe leventje zorgt er echter ook voor dat ik moemoemoe ben.
en daarvan de overtreffende trap ;-)
En nog wat andere vervelende kwaaltjes, waar ik jullie niet mee ga vermoeien.
Daarom is het al een poosje stil op dit blog en dat kan het misschien ook nog even blijven.
Hopelijk heb ik binnenkort weer genoeg energie om rond te dartelen in het fijne blogland.
Ik ben heel blij met al mijn lieve volgsters
en jullie lieve reacties!
Veel liefs,
Nadine
Als je grote zus wordt, dan moet je goed uitgerust zijn ;-)
